Titel ~ Pagina 10 ~	Tijdsduur
Aan de grens   door H. Sipanda, vert. Han Meijer Manana gaat op weg naar de grens en hoera hij krijgt een lift.......................	23:26
Bloemen voor Algernon   door Daniël Kayes Wetenschappers zijn bezig met i.q.-verhogende experimenten, die zij eerst op de muis Algernon en daarna op de jongen Karel uitproberen. Karel rapporteert zijn wederwaardigheden.	54:35
Groene vingers   door Frans Verbeek In een verzorgingstehuis zitten twee oude vrouwen naast elkaar voor het raam. Ieder voor zich houdt een innerlijke monoloog. Beiden hebben hun hele leven gegeven om met "groene vingers" de kwekerij van hun echtgenoten op te bouwen. Maar alles is voorbij gegaan en ze zitten nu zelf als twee planten in het bejaardentehuis. De enige mogelijkheid om nog iets van hun leven te maken is het wederzijdse stilzwijgen te doorbreken .....	24:01
I'll be waiting door Raymond Chandler Je wacht altijd wel ergens op en je weet niet waarom. Wacht er dan ook altijd wel iemand op jou? En zijn de wachters wel de moeite waard?	22:14
Johnnie Fluweel    door Peter Cheney Drie jaar geleden op vijf September werd Walter Granley vermoord. Johnnie zou het wel eens gedaan kunnen hebben maar hij heeft een alibi. De politie wilt iets meer van Waley, de oude partner van Johnnie, weten. Hij heeft nog wat bewijs achter de hand.	21:00
Naar de schouwburg    door Karel Valentin Een man en een vrouw maken zich druk, zeer druk zelfs, want ze krijgen kaartjes. Het paar maakt zich buitengewoon zenuwachtig. Het protocol om het huis te verlaten is deksels ingewikkeld.	21:12
Zeg het met bloemen door Tine Feith Een kort hoorspel voor jonge meisjes.	23:41
De ziekte   door Toos Staalman "Mijn vrouw heeft verdriet, zij is verdriet. Zij conserveert dat verdriet met gekoeld water in een ijskoud lichaam. Het grote bed verschuilt zich beschaamd onder de gebloemde sprei. Soms ligt het kind er in dat mij papa noemt en op haar moeder lijkt en wonderlijke dingen zegt en mijn handen vasthoudt. Dat kind zal binnenkort mijn kind niet meer zijn, niemands kind. Zij zal een lijk worden zonder adem, zonder bloed, zonder naam. Zij zal mooi aangekleed in een kist komen te liggen, weggebracht worden en het nut aan het grote bed ontnemen ..." In deze woorden uitgesproken door de man in dit sombere hoorspel van Toos Staalman, ligt meer dan alleen de handleiding van het stuk besloten; zij duiden de kiem aan van een andere, onzichtbare ziekte, die de verhouding tussen hem en zijn vrouw dreigt aan te tasten.	26:02